Vrijdag - vertrekdag
Het weekeinde begon vroeg met de heenreis op vrijdag 30 maart. Om 6.15 uur werd de luxe dubbeldekker van Pouw vervoer volgeladen met tassen, eten, drinken en natuurlijk de sporters en hun aanhang en om 6.45 uur vertrokken ze naar Gillingham, Engeland. De reis liep voorspoedig, mede ook omdat de buschauffeur Jeffrey zo slim was om bij Antwerpen de tunnel te nemen, waardoor 1,5 uur file werd vermeden. Ruim op tijd bereikten zij Calais alwaar zij, anders dan anders (normaal wordt de oversteek met de boot gemaakt), de trein door de Euro-tunnel op konden.
Eenmaal in Engeland werden zij meteen getrakteerd op "Engels weer", aanhoudende neerslag dus. Ondanks dat werden zij een uurtje later warm en hartelijk ontvangen door hun Thamesview vrienden. Na het schudden van handen en knuffels met vrienden en bekenden werd hen heerlijk eten voorgeschoteld. Heel bijzonder, want de Engelsen hadden de gerechten speciaal voor hun gasten zelf gemaakt. Het waren niet alleen de kruiden en ingrediënten die het eten lieten smaken, maar vooral ook de liefde waarmee het was klaargemaakt was te proeven.
Na het koppelen van de spelers aan de gastgezinnen en het uitdelen van de zorgvuldig samengestelde en rijk gevulde cadeautassen namen de ouders afscheid van de spelers en togen met de bus naar het King Charles hotel om in te checken.
Het hotel had de komst van de Nederlanders fantastisch voorbereid en in een mum van tijd had iedereen zijn kamer al ingericht. De avond was voor allen vrij te besteden en sommigen hebben deze tijd benut om even een verkenningstocht in Gillingham te houden, waarbij de restaurants en kroegen al snel een plaats in de favorieten van Google Maps kregen.
Zaterdag- activiteitendag
Op zaterdag 31 maart stond de paintball dag op de planning. De spelers werden door de gastouders afgezet bij het hotel en vandaar vertrok de bus naar Mayhem Paintball Games. Na veiligheidsinstructies en het uitreiken van de overalls, veiligheidsmaskers en teamkleuren kon het feest beginnen. Er werden wedstrijdjes tussen het rode en blauwe team uitgevochten in vormen als "capture the flag", "team deathmatch", "last man standing" en andere varianten. Anders dan in Fortnight kon je niet reviven, med-kits gebruiken, of slurps. En ook anders dan op de X-box, PC of Play-station kun je ook aardige bulten of blauwe plekken oplopen, hetgeen ook hier en daar gebeurde. Desondanks was het een zeer vermakelijke dag waar de kinderen zichtbaar van hebben genoten.
De avond was "vrij", de spelers zijn weer met hun gastgezin meegegaan. De meesten hebben daar nog genoten van uiteenlopende activiteiten die het gastgezin met en voor hen hadden geregeld, zoals uit eten gaan, lasergamen of het doen van spelletjes.
De hotelgasten waren die ochtend al uitgevlogen, voornamelijk naar London en hebben zichzelf vermaakt met sightseeing, wandelen, shoppen, musea bezoeken en koffiedrinken. Een groot gedeelte heeft daar ook lekker gegeten. Allen kwamen op verschillende tijdstippen terug naar het hotel om uiteindelijk te genieten van hun welverdiende nachtrust.
Zondag - toernooidag
Zondag 1 april was "MATCHDAY", de dag van het voetbaltoernooi. Vanuit het hotel vertrok de bus met hotelgasten naar Playfootball en daar wachtten de spelers met hun gastouders hen al op.
Het speelschema was te vinden in een prachtig samengesteld boekje in twee talen en na het omkleden kon het dan eindelijk beginnen.
De O12 trapten af en verloren hun eerste poulewedstijd tegen Medway United, tegen de verhoudingen in, helaas met 1-0. Waarschijnlijk waren ze nog niet wakker. De O13 speelden hun eerste poulewedstrijd met 0-0 gelijk tegen Strood 87. De kop was er af, de spelers waren inmiddels gewend aan het veld en na een korte pauze werd de tweede speelronde in de poule afgewerkt met winst. De O12 won hun bloedstollend spannende duel tegen Omega met 3-2, met doelpunten van Ricky (2) en Jabril. De O13 liet geen spaan heel van Anchorians Tigers. Met fenomenaal veldspel, wellicht het beste voetbal dat ze dit seizoen hebben gespeeld, werden de drie punten binnengehaald door met 5-1 te winnen. De score werd geopend door Finn, Thies scoorde twee keer, Zilas de laatste en de jarige Andy trakteerde zichzelf tussendoor op het verjaardags doelpunt waar hij al de hele week over droomde.
De laatste wedstrijd was tegen Thamesview, de wedstrijd die ertoe deed voor het wisselbekerklassement. De O12 moest aantreden tegen een gehavende thuisploeg, die ook nog eens een speler tekort kwam. Bennie trok om die reden het rode shirt aan van Thamesview aan om op sportieve wijze te kunnen waarborgen dat er voldoende tegenstand kon worden geboden. Bij een 4-0 stand voor OSM'75 (met een doelpunt van Tygo en een zuivere hattrick van Jabril) lukte het Bennie bijna, na een geweldige rush, om de eretreffer te scoren, maar gelegenheidskeeper Sandro wist dit te voorkomen. Het meespelen van Bennie en zijn enorme inzet voor de gastheren werd door alle Engelsen geprezen.
De O13 ondervond veel tegenstand van een enorm gegroeid Thamesview U13. Wat een jaar ontwikkeling al niet met spelers kan doen. Geheel terecht opende de thuisploeg dan ook de score. OSM'75 toonde echter veerkracht en herpakte zich goed. Langzaam maar zeker werd de druk opgevoerd. Deze inzet werd vlak voor tijd beloond met een werkelijk fenomenaal afstandschot van Ayman, die stijf in de kruising belandde. Een terechte uitslag voor een gelijk opgaande wedstrijd. Hiermee werd Thamesview weliswaar poulewinnaar, maar er moest wel uitgelegd worden waarom de wisselbeker, na een afwezigheid van twee jaar, weer in de prijzenkast van de Maarssenbroekers kon worden bijgezet.
Traditiegetrouw werd de veteranenwedstrijd als laatste gespeeld. De uit Maarssenbroek meegenomen Barry Griffiths Veterans cup moest worden verdedigd. Reeds 15 minuten na afloop van de wedstrijd was het wedstrijdverslag al te vinden op de FaceBook pagina van OSM'75. Hieronder dat verslag:
"Zojuist is het Veteranenteam van OSM'75 er niet in geslaagd Barry Griffiths cup te veroveren in Gillingham (Kent). Na een 1-1 stand na reguliere speeltijd trok Thamesview FC aan het langste eind in de penaltyreeks.
Lange tijd had Thamesview FC het betere van het spel. De Engelsen creëerden meer kansen dan OSM'75 en kwamen terecht op 1-0, nadat een eerder doelpunt al was afgekeurd vanwege buitenspel.
Twee minuten voor tijd maakte Jacques van Schalkwijk echter alsnog uit moeilijke hoek de 1-1 na een puike voorbereiding van Ramon Stofmeel die de bal op maat meegaf aan de jeugdvoorzitter van OSM'75.
In de penaltyreeks kwam OSM op voorsprong door Rick van Riet, Ramon Stofmeel en Alexander de Mol. Smail el Hafian had de eerste penalty gemist. Jacques van Schalkwijk kon de Barry Griffiths Cup veiligstellen met de vijfde en beslissende pingel, maar helaas mistte de man die de penaltyreeks uit het vuur sleepte jammerlijk. Gevalletje van held tot schlemiel.
Uiteindelijk was Thamesview FC de gelukkige na een spannende reeks die onder luid gejuich van de meegereisde fans werd afgewikkeld. Volgend jaar in Maarssen een nieuwe kans voor de OSM'75 oudgedienden."
Meteen na het toernooi gingen de spelers weer mee met hun gastouders en toog de rest naar het hotel voor een snelle hap en een opfrisbeurt, want het slotfeest zou aanvangen om 19.00 uur. En wat een feest werd het!!
Met muziek, dans en overig vertier was het duidelijk merkbaar dat na 32 jaar de warme vriendschap tussen Thamesview FC en OSM'75 niet slechts nog steeds aanwezig was, maar met het jaar sterker leek te zijn geworden.
Na dankzegging tijdens de prijsuitreiking en het uitreiken van de medailles en de wisselbekers werd deze vriendschap uitbundig gevierd onder het genot van een drankje (of twee).
Om 23.00 uur was het feest teneinde na het, volgens de traditie, luidkeels zingen van het "You never walk alone" van Gerry & the Pacemakers. Een fantastische afsluiting van een fantastisch weekend.
Na aankomst in het hotel blijkt een klein groepje die-hards, na het opdrinken van de laatste biervoorraad in het hotel nog een bezoek te hebben gebracht aan de enige kroeg in Gillingham die nog open was. Gelukkig waren zij vroeg weer in het hotel. 's Morgensvroeg welteverstaan.
Maandag - afscheidsdag
Na het ontbijt druppelden de gastgezinnen binnen met de spelers en was de definitieve gezinshereniging een feit. Stipt op tijd vertrok de bus, maar niet na een emotioneel afscheid van de gastgezinnen, waarbij menig traan vloeide.
Ook de terugreis naar Maarssenbroek verliep voorspoedig, er werd zelfs met een trein eerder onder het kanaal door gereisd en om 17.00 uur Nederlandse tijd vertrok iedereen moe maar voldaan naar zijn eigen huis en eigen bedje. Gezien de reacties op de WhatsApp, FaceBook, Instagram, Twitter en Snapchat kan worden gesproken van een geslaagde trip, waar nog lang van zal worden nagenoten.
Slotwoord
Er zijn tal van foto's gemaakt. Het zou fijn zijn om deze voor iedereen beschikbaar te kunnen stellen. Desgewenst kunnen jullie jullie foto's mailen aan [email protected] (al dan niet via WeTransfer), zodat wij deze kunnen plaatsen op de website.
Een evenement als dit kan alleen plaatsvinden met de inzet van een aantal vrijwilligers en sponsors.
Aan Nederlandse zijde willen wij dan ook de dank uitspreken naar SportOpvang Maarssen, Bas Haarstudio, Jeffrey Verhoeven fotografie en Timmerbedrijf P. Nieuwkerk voor hun financiële bijdragen,
Hoogvliet, Albert Heijn, VoMar en Jamin voor hun bijdragen door middel van productsponsoring,
Danouscha en Miranda voor het inkopen van de broodjes voor de ontbijtjes en de lunches,
Lunchroom Pompidou voor het verder verzorgen van de heerlijke ontbijtjes en lunches,
Pouw vervoer (en Jeffrey Sterckel) voor het regelen van een comfortabele en veilige overtocht,
Christel, Brigitta en Debby voor het inkopen en samenstellen van de cadeau's voor de Engelse gastgezinnen,
Marlies, Miranda en Claudia voor het regelen van het fruit, het drinken en de snoeperijen,
Bas Grotenhuis voor de Marsen, Snickers en Twixen,
Christel voor het inpakken van de OSM petjes, waar de Engelse kinderen zeer blij mee waren,
Jeffrey Verhoeven voor het maken van de foto's (waar wij niet op kunnen wachten). Jullie horen nog van ons wanneer en hoe ze door Jeffrey beschikbaar worden gesteld,
En tot slot alle reizigers die gevraagd en ongevraagd hand- en spandiensten hebben verricht voor, tijdens en na de reis, zoals het spontaan opruimen van de bus of het uitdelen van eten en drinken.
Aan Engelse kant danken wij het King Charles hotel voor hun gastvrijheid en service,
PlayFootball en Rainham Cricket Club voor het gebruik van hun faciliteiten,
De catering op het PlayFootball complex (heerlijke hamburgers!),
Mayhem Paintball Games voor een onvergetelijke activiteitendag,
De scheidsrechters en officials die aan het voetbaltoernooi hebben meegewerkt,
Terry Arnold voor zijn muziek,
En alle overige betrokkenen bij de organisatie aan Engelse zijde.
Onze speciale dank gaat uit naar alle mensen die voor ons hebben gekookt en gebakken. Het was heerlijk! Zou er een nieuwe traditie geboren zijn?
Onze extra speciale dank gaat uit naar alle gastouders die voor onze kinderen hebben gezorgd. Jullie hebben niet alleen jullie huis, maar ook jullie thuis geopend voor onze jongens. Fantastisch!
En als allerlaatste gaat onze extra, extra speciale dank uit naar Dan Humphreys. Jij hebt met jouw team, ondanks alle tegenslagen, ons een onvergetelijk weekend bezorgd en kunnen waarborgen waar dit uitwisselingsevenement voor staat: Cultuur, sportiviteit, maar vooral warme vriendschap. Dank, dank, dank!
Wij hopen in 2019 een even succesvol evenement in Nederland te kunnen neerzetten.
Erwin Wildschut en Jacques van Schalkwijk
PS (op persoonlijke titel): Ik dank Simons zoontje, die mij het gevoel gaf waarom ik de geest van dit toernooi in leven wil houden zo lang als dat mogelijk is. Een heel kort moment dat een diepe indruk op mij heeft achtergelaten. Ik hoop dat jouw wens uitkomt. Dank daarvoor! Jacques
